تاریخ : پنج شنبه, ۳۰ فروردین , ۱۴۰۳ Thursday, 18 April , 2024

شعله های روشن ، جوانان خاموش

  • کد خبر : 2800
  • 12 آذر 1396 - 18:58
شعله های روشن ، جوانان خاموش
پس از آزمودن همه ی راه های اعتراض مسالمت آمیز، اخیراً، گاه و بی گاه خبرهایی از تجمعات آرام و همراه با متانت و حجب و ادب همیشگی جوانان تحصیلکرده و جویای کار کنگان در جلوی درب سازمانها و شرکتهای مرتبط با صنایع در این شهرستان به گوش می رسد.

امواج نیوز، این روزها در هر نقطه ای از شهرستان کنگان که باشید می توانید لهیب گدارنده ی شعله های سربه فلک کشیده ی فلرهای گازی را ببینید و ستون دود های سیاه متصاعد از آن را در پهنه ی آسمان بندر مشاهده کنید .
در هرجای این شهرستان باشید از استنشاق سمومی که از فلرها منتشر می شود، بی نصیب نمی مانید .
آلودگی و ازدحام و بیماری و مرگ تدریجی هیچ کدام از کنگانی ها را به فراموشی نمی سپارد و چنان گسترده و عمیق چنگال خود را در رگ و پی این منطقه فرو کرده است که نه گریزی از آن قابل تصور است و نه گزیری !
صنعت است و آمده است که بماند !
میهمانی صنعت منحصر به یک سال و ده سال و پنجاه سال نیست ، خدا می داند این میهمانی که صاحب خانه شده است، تا کی می خواهد در کنگان و منطقه بماند !
البته صنعت نیامده تا فقط دود و دم و زحمت و اذیت ایجاد کند بلکه برکات و نفعی که در صنعت است، در هیچ کار دیگری نیست !
صنعت اشتغال و درآمد و ثروت و امکانات آنچنانی هم دارد، از نوع خوبش هم دارد و قاعدتأ همان طور که پیامدهای منفی صنعت، مستقیماً و بدون هیچ واسطه ای زندگی میزبانان را تحت تاثیر قرار داده، امکانات و درآمد و اشتغال و برکات آن نیز باید ابتدا نصیب ساکنان اصلی منطقه گردد اما دریغ که برای مردم منطقه یا دست کم برای بسیاری از مردم منطقه، این امکانات و ثروت و رفاه مانند خرما بر نخیل است و دست آنان از این خرما کوتاه !
اشتغال و امکانات و حقوق های آنچنانی و پروازهای مجانی و هتل های پر ستاره و …. نصیب کسانی شده است که نقشی در حفظ و آبادی این گوشه ی تفتیده و گرم میهنمان نداشته اند ! مردمانی که قرن ها در گرما و بی آبی و قحطی و سختی مانده و با متجاوزان خارجی جنگیده و این منطقه را همچنان در دامان پر مهر وطن حفظ کرده اند ، هیچ نصیبی غیر پیامدهای منفی حاصل نکرده و در واقع در وطن خویش غریب گشته اند !
مدتی است که جوانان و فرزندان درسخوانده و متخصص و غیر متخصص این منطقه ، جانشان به لب رسیده و از این همه تبعیض و اهمال و نادیده انگاشته شدن به تنگ آمده اند .
این جوانان نجیب و علاقمند ، همواره تلاش کرده اند که از راه های مسالمت آمیز مشکلات خود را به گوش مسئولان محلی و کشوری و بزرگان عرصه ی صنعت برسانند اما متاسفانه این متانت و منطق و خویشتنداری تاکنون به پاسخی در خور و شایسته، دست نیافته است !
پس از آزمودن همه ی راه های اعتراض مسالمت آمیز، اخیراً، گاه و بی گاه خبرهایی از تجمعات آرام و همراه با متانت و حجب و ادب همیشگی جوانان تحصیلکرده و جویای کار کنگان در جلوی درب سازمانها و شرکتهای مرتبط با صنایع در این شهرستان به گوش می رسد. نویسنده ی این سطور در اینجا در پی آن است تا گریزی بر علل بی نصیبی مردم منطقه از برکات صنعت بزند و دلایل آن را کمی ریشه ای تر بررسی و واکاوی نماید و راه های برون رفت از این معضل را در حد توان بازگو نماید .
در گذشته، و در آغاز کار صنعت در این منطقه، شاید یکی از مشکلات جوانان جنوب استان بوشهر این بود که تخصصی در خور نیازهای صنعت نداشتند لذا همواره به دانش آموزان در حال تحصیل این شهرستانها پیشنهاد می شد که تحصیلات خود را بیشتر با زمینه های شغلی صنعت، بویژه صنایع نفت و گاز و سایر زیر شاخه های مرتبط، هماهنگ نمایند.
آنان نیز چنین کردند و بسیاری از آنها در زمینه های مورد نیاز صنعت درس خواندند و مهندس و تکنسین و کارگر ماهر و نیمه ماهر گشتند اما با توجه به ناکارآمدی طرح های حمایتی اشتغال که در سالیان اخیر در منطقه اجرا شده، معضل همچنان باقی ماند و اکنون تعداد جوانان تحصیل کرده با مدارک فنی در منطقه افزایش چشمگیری پیدا کرده، درحالی که سهم این شهرستانها از ردیفهای استخدامی روز به روز کاهش یافته است!
دومین موردی که در تشدید عدم استخدام نیروهای جوان و تحصیل کرده سهم بالایی داشته، بی گمان عدم پایبندی مسئولان صنایع موجود در منطقه به تعامل صحیح با مسئولان سازمانها ونهادهای استخدامی و علمی و آموزشی منطقه است . عدم تجهیز دانشگاهها به کارگاه های مجهز و نبود دوره های کارآمد اشتغال با بندهای مشروط استخدام در منطقه از مصداق های این بی توجهی و عدم پایبندی است .
سومین مورد از دلایل ناکامی و بی نصیبی مردم منطقه را می توان در نبود مدیران رده بالای بومی در سبد مدیریتی صنایع عنوان کرد. متاسفانه در این سالها و با وجود تلاشهای متعدد انجام گرفته، هیچگاه این امر محقق نگردید و همان طور که جوانان منطقه ی جنوب استان در ردیفهای شغلی مدیریت استانی مورد عطوفت مسئولین قرار نگرفته اند، در صنعت نیز به شایستگی های این جوانان تحصیلکرده احترامی قائل نشده اند.
شاید این حرکات آخرین تیرهای ترکش امید جوانان جنوب در بدست آوردن حداقل سهمی از این پروژه های عظیم باشد که براستی مهمانان چندان مهربانی با محیط نبوده اند و سهم این صنایع در زیان رساندن به این اقلیم کم از انتفاع آن نبوده است.امیدواریم مسئولان استان علی الخصوص مسئولان شهرستانهای جنوبی در استفاده از ظرفیتهای بومی همت نمایند تا شاهد اجحاف کمتری در حق این فرزندان خونگرم دیار آفتاب و دریا باشیم/ احمد اسدالهی

لینک کوتاه : http://amvajkhabar.ir/?p=2800

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت امواج نیوز منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.